โรคหืด
เพชฌฆาตเงียบ
ความจริงที่คุณอาจไม่รู้ มีผู้โรคหืดที่ต้องเข้ารับการรักษาที่ห้องฉุกเฉินไม่ต่ำกว่า 1,000,000 คนต่อปี
ดารา สาวหัวเราะง่าย เธอใช้ชีวิตอยู่กับการเข้าออกโรงพยาบาล และห้องฉุกเฉินเป็นว่าเล่น สาวอารมณ์ดียังมาเล่าประสบการณ์เฉียดตายให้เราฟัง รู้ตัวว่าเป็นโรคหืดตอนห้าหกขวบ สมัยนั้นยังไม่มีคนรู้จักโรคนี้มากนัก จะเกือบตายก็ครั้งหนึ่ง เพราะเกือบส่งไปหาหมอไม่ทัน
ชีวิตที่ไม่ได้เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ
โรคหืดเป็นโรคที่น่าเบื่อหน่าย ทรมาน น่ารำคาญ ตอนเด็กเป็นคนตัวเล็กมาก มีอาการกำเริบบ่อยมากช่วงตีสามตีสี่ เป็นที่ทรมานเหลือเกิน ปากและเล็บก็เขียว วิ่งเล่นคลุกดินคลุกฝุ่นเหมือนเพื่อนก็ไม่ได้ อาการมากำเริบช่วงอายุ 25 ปีอาการรุนแรงขึ้นเพราะไม่ได้ดูแลตัวเอง เข้าโรงพยาบาลอาทิตย์ละสอง-สาม ครั้ง เบื่อมากที่ต้องทานยาเยอะแยะ แถมผลข้างเคียงก็ทำให้เราเป็นโรคกระดูกผุ ใจสั่น และบวกกับสารพัดโรค
ปาฏิหาริย์ครั้งที่ 1
เบื่อทานยาก็เลยหยุดทานยาเอง เพราะถอดใจ เก็บตัวไม่ติดต่อใคร เครียดมาก แล้วอาการก็กำเริบแค่เดินไม่กี่ก้าวไปที่ประตูก็ดูเหมือนไกลมาก หอบอย่างรุนแรง หายใจไม่ออกตัวเกร็งไปหมด ตอนนั้นคิดว่าตายแน่ แต่มีคนเข้ามาพอดีพาส่งโรงพยาบาล ก็เลยรอดตาย จากนั้นคนรอบข้างก็จะคอยช่วยดูแลอย่างใกล้ชิด พอเกิดอาการทีก็พ่นยาบรรเทาอาการ หนักเข้าก็ต้องส่งโรงพยาบาล เป็นอยู่อย่างนี้บ่อยจนชิน
ทุกข์ที่ซ่อนใต้รอยยิ้ม
เป็นโรคที่บั่ทอนความสุข ตอนแรกนึกว่าจะมีลูไม่ได้ พอตั้งครรภ์ก็ดีใจคอยปรึกษาคุณหมอตลอด ซึ่งก็โชคดีลูกไม่ได้รับโรคไปจากเรา โรคนี้ทำให้ต้องเสียเงินเข้าโรงพยาบาลทีละหลายหมื่น แถมบางทีก็เป็นอุปสรรคกับงาน โดนแป้งหรือฝุ่นมากไม่ได้ คนรอบข้างทีมงานต้องระวังแทน รู้สึกตัวเองเป็นภาระ ตอนนี้ไม่ค่อยได้ไปทำกิจกรรมกับครอบครัวเพื่อนฝูง แม้แต่นอนก็ต้องแยกห้องคนเดียว นอนแอร์ไม่ได้หรือจะเป็นที่นอนสบายๆก็ไม่ได้
โรคหืดไม่เข้าใครออกใคร
คนทั่วไปหรือแม้แต่ตัวเองก็คิดว่าโรคนี้ไม่อันตราย บางทีดูเหมือนคนเป็นหวัด พ่นยากินยาก็หาย แต่ที่จริงไม่หาย ถ้าหากคนรอบข้างไม่รู้ ช่วยส่งโรงพยาบาลไม่ทันก็มีสิทธิตายได้
ยังมีความหวังในชีวิต
ถามว่ากลัวโรคนี้มั้ย ก็คงไม่กลัวเพราะยอมรับได้ และจริงๆแล้วถ้ามีความรู้เกี่ยวกับโรคหืด ปฏิบัติตัวให้ถูก ใช้ยาควบคุมเป็นประจำอย่างสม่ำเสมอในระยะหนึ่ง จะทำให้ลดอาการหอบหืดลงได้ และคอยพบแพทย์ตามนัด ซึ่งมีคนไข้โรคหืดหลายคนที่ได้ผลในการรักษา ทำให้ชีวิตเขามีอิสระ ไม่ต้องตกอยู่กับความกังวลอยากให้ชีวิตเราเป็นแบบนั้นบ้าง ทำอะไรได้แบบไม่ต้องมีข้อจำกัดตลอดเวลา เราคงเริ่มต้น จากวันที่ 1 2 3 4 และตรวดวัดสมรรถภาพปอดเป็นประจำ
ไม่ใช่แค่ตัวเรา
แต่เพื่อความสุขของคนที่เรารัก